คัมภีร์อนาคตวงศ์ กับชาดกการถวายเศียรเป็นพุทธบูชา

             ส่วนฉบับที่สองเป็นวรรณคดีร้อยแก้ว ประพันธ์ในประเทศไทยมาตั้งแต่ก่อนสมัยสุโขทัย แต่ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง สันนิษฐานว่าได้รับอิทธิพลมาจากคัมภีร์ “ทสโพธิสัตตุปปัตติกถา” ของลังกา
             คัมภีร์อนาคตวงศ์ เป็นคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาที่แต่งขึ้นโดยพระมหากัสปปะเถระ แห่งโจฬะในอินเดียใต้ ราวพุทธศตวรรษที่ 18 โดยมีเนื้อหากล่าวถึงพระอนาคตพุทธเจ้าที่จะมาตรัสรู้ในอนาคต 10  พระองค์ ได้แก่
            ● พระศรีอริยเมตไตรย
            ● พระรามสัมพุทธเจ้า
            ● พระธรรมราชาสัมพุทธเจ้า
            ● พระธรรมสามีสัมพุทธเจ้า
            ● พระนารทสัมพุทธเจ้า
            ● พระรังสีมุนีสัมพุทธเจ้า
            ● พระเทวเทพสัมพุทธเจ้า
            ● พระนรสีหสัมพุทธเจ้า
            ● พระติสสสัมพุทธเจ้า
            ● พระสุมังคลสัมพุทธเจ้า

             ซึ่งภายในมีการเล่าเรื่องการตัดหัวถวายเป็นพุทธบูชา 2 เรื่องด้วยกัน เรื่องแรกเป็นเรื่องราวของพระศรีอาริยเมตไตรย เมื่อครั้งเสวยพระชาติเป็นพระเจ้าสังขจักร ครองนครอินทรปัตถ์ในสมัยของพระสิริมัตพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ทรงได้ฟังธรรมเทศนาแล้วได้เกิดความซาบซึ้ง จึงตัดพระเศียรแล้ววางบนฝ่ามือถวายเป็นเครื่องบูชาพระธรรมที่พระสิริมัตพุทธเจ้าได้แสดงแก่พระองค์

             อีกเรื่องหนึ่งเป็น เรื่องของพระสุมังคลสัมพุทธเจ้า เมื่อครั้งเสวยพระชาติเป็นพระเจ้ามหาปนาทะในสมัยของพระกกุสันธพุทธเจ้า ซึ่งได้สละราชสมบัติเพื่อออกบรรพชา ต่อมาได้ฟังธรรมแล้วเกิดความเลื่อมใส จึงได้ตัดเศียรตนเองถวายเป็นพุทธบูชา พร้อมตั้งจิตอธิษฐานให้ได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต   

            ทั้งสองเรื่องนี้นับเป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นในสมัยหลัง ไม่ใช่เรื่องราวในพระไตรปิฏกแต่อย่างใด เพราะการฆ่าชีวิต หรือการทำปาณาติบาต ถือเป็นข้อห้ามสำคัญในพุทธศาสนา ดังปรากฏในศีลข้อแรกดังที่เราๆ ท่านๆ ได้ทราบกันดี