หลากเส้น-หลายชาติ ความอร่อยที่แตกต่าง

“ราเม็ง” เป็นก๋วยเตี๋ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุด แม้จะได้อิทธิพลมาจากคนจีน แต่ราเม็งได้พัฒนารสชาติและหน้าตาไปอย่างมีเอกลักษณ์ญี่ปุ่น ความเป็นราเม็งอยู่ที่การเตรียมน้ำซุป ซึ่งประณีตพิถีพิถันมาก ถึงกับจำแนกราเม็งตามชนิดของน้ำซุปที่ใช้เลยทีเดียว อาทิ  โชยุราเม็ง(น้ำซุปปรุงด้วยซีอิ๊ว) มิโสะราเม็ง (น้ำซุปปรุงด้วยมิโสะ) และชิโอะราเม็ง (น้ำซุปปรุงรสด้วยเกลือทะเล)  “อุด้ง”  เป็นเส้นที่คนญี่ปุ่นภาคภูมิใจว่าเป็นญี่ปุ่นแท้  ทำจากแป้งสาลีผสมเกลือและน้ำ ไม่ได้ผสมไข่เหมือนราเม็งหรือบะหมี่จีนทั่วไป อุด้งสมัยก่อนเป็นเส้นหนา  มีทั้งเส้นกลมและเส้นแบน  คนญี่ปุ่นนิยมทำอุด้งสดๆ กินกันเอง หรือถ้าจะซื้อก็มักเป็นเส้นสดจำพวกเส้นแห้ง  ความเก่าแก่คลาสสิคของอุด้ง เห็นได้จากเป็นเส้นยอดนิยมของเมืองเกียวโตและโอซาก้า ซึ่งเป็นเขตเมืองหลวงเก่า ขณะที่ “โซบะ”  เป็นเส้นโปรดของเขตเมืองใหม่ เช่นเมืองโตเกียว และโยโกฮามา  สำหรับเส้น “โซบะ” เป็นเส้นญี่ปุ่นแท้เหมือนกัน เพราะทำจากบักวีต

ด้านประเทศ “เกาหลี” โดดเด่นด้านอาหารเส้นไม่แพ้ญี่ปุ่น เครื่องปรุงก๋วยเตี๋ยวเกาหลีส่วนใหญ่จะคล้ายของญี่ปุ่น แต่มีลักษณะเฉพาะตัว การทดแทนด้วยเส้นของญี่ปุ่นอาจเป็นไปได้ แต่รสชาติแท้ๆ แบบเกาหลี จะหมดไป  ตัวอย่างเส้น “แนงเมียน”  แม้จะทดแทนด้วยเส้นโซบะได้ เพราะทำจากบักวีตเหมือนกัน แต่แนงเมียนยังผสมด้วยแป้งมันฝรั่ง ขณะที่เส้นโซบะผสมด้วยแป้งสาลี ทำให้รสสัมผัสของแนงเมียนต่างจากโซบะ หลายคนบอกว่าแนงเมียนอร่อยกว่าโซบะมาก แต่ราคาแพงและหาซื้อยาก  “เส้นโซเมียน” คล้ายเส้นโซเม็งของญี่ปุ่น แต่ขนาดเล็กกว่าพอๆกับเส้นผม “เส้นดางเมียน” หรือ วุ่นเส้นเกาหลี  ต่างจากวุ้นเส้นทั่วไป เพราะทำจากแป้งมันเทศ แทนที่จะเป็นถั่วเขียว