ขนมจีนน้ำยากะทิ น้ำยาป่า เราสามารถพบเห็นกันได้ทั่วไปตามท้องถนน หากินได้ง่าย คนในสังคมต่างก็รู้จักกันดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมานั่งอธิบาย สืบสาวเรื่องราวให้มากความ เพราะคงไม่มีใครไม่รู้จัก!

แต่จะขายยังไง ให้ขายได้ ขายดี คนกินติดใจในรสชาติ และกลับมาซื้อบ่อยๆ  คงต้องขึ้นอยู่กับรสชาติของความอร่อยจากฝีมือแม่ค้าที่ทำขาย

คุณสุมนทิพย์ เย็นลำยอง ลูกสาวของ คุณแม่ทองสา เย็นลำยอง เจ้าของสูตรน้ำขนมจีนน้ำยา แม่นงค์ (เจ้าเก่า) เริ่มต้นเล่าเรื่องราวให้ฟังว่า “ขายขนมจีน นี่กลายเป็นธุรกิจครัวเรือนเลยนะ เพราะเราใช้คนในบ้านมาช่วยกันทำ ช่วยกันขาย แต่ก่อนที่จะมาขายตั้งร้านเปิดแผงขายขนมจีนที่นี่ บ้านเราเคยขายข้าวราดแกงมาก่อนแถวสนามหลวง ขายตามเวลาเขามีงาน แต่พอมีการจัดระเบียบ ก็โดนไล่ ก็เลยต้องหาที่ทำกินกันใหม่ โชคดีมาได้แผงข้างๆ พาต้า เลยได้มาตั้งร้านที่นี่มาประมาณ 1 ปีแล้ว

จากวันแรกที่ได้ทำเลแล้ว ก็มาคิดกันในครอบครัวว่าจะทำอะไรขาย จะขายข้าวแกง ก็มีคนเขาขายอยู่แล้ว จึงคุยกับแม่ว่า แม่ทำน้ำยากะทิ และน้ำยาป่า ได้นี่ เป็นสูตรที่เขาได้กินมาตั้งแต่เด็ก เมื่อครั้งอยู่ที่พิษณุโลก ที่สำคัญแถวนี้ยังไม่มีคนขายด้วย จึงทดลองขายกัน

เปิดแรกๆ มันก็ขายไม่ดีหรอก เพราะคนเขายังไม่เคยได้ชิมว่ามันมีรสชาติเป็นยังไง ทำเลมันดีก็จริง เพราะที่นี่คนพักเยอะ มีตั้งแต่นักเรียน นักศึกษา จนถึงคนทำงาน แต่สองเดือนแรกนี่ขายเรื่อยๆ ไม่ได้ดีอะไรเลย ก็ต้องลองดู แต่พอหลังจากนั้น ที่คนเขาเริ่มได้ลอง เขาก็กลับมาซื้ออีก จนเดียวนี้ คนมาซื้อขนมจีน กลายเป็นคนรู้จัก คุ้นเคยกันไปแล้ว”
ซึ่งคุณสุมนทิพย์ บอกว่า ตลาดที่นี่เขาเปิดให้ขายของได้ตอนประมาณ 5 โมงเย็น มีเวลาขายแค่ถึงประมาณ 23.00-24.00 น. เท่านั้น มีเวลาขายแค่ไม่กี่ชั่วโมง ฉะนั้นรสชาติของน้ำยากะทิ และน้ำยาป่าของที่ร้านจะต้องอร่อย โดนใจลูกค้า เขาถึงจะกลับมาซื้อกินอีกได้